شعر و ادب
به نام خداوند شعـــر و ادب که از نامش انسان شود با طرب
خداوند بیشــــه خداوند آب پریشان دلان را دهد صبر و تاب
فرحبخش دلها کریم و نعیم سمیع وادیب ولطیف وعظیم
گزیده به هر شی مقام و مکان نشانده یکایک به اسم و نشـــان
و آبستنش می کنــد خاک را به گــردش در آورده افلاک را
زمین و زمان تشنه ی عشق او همـــه ماســـوا در ید مشـــق او
معلّـــم بود بر همه خلقتش بشـر والــــه از قدرت و همّتـــش