یک شاخه گل
یک شاخه گل

یک شاخه گل

 

 

غزل شعر

شعر باید فکــر ما را وارد معنـا    کند                    اهل‌فـــن را انقلابی بخشد و شیدا کند

مستمع صیاد گوهر گردد و تا عمق آن                 با عبور از خشم دریا، گوهری پیدا کند

شعر باید هوشیاری آورد بر جامعه                       با چراغی آید و در دل خـودش را جا کند

همچو شمعی نور بخشد در دل ظلمتـکده              صیقلی بر دل دهد، اندیشه را پویا کند

یا کند یک کلبه را هم‌رتبه با کاخی عظیم               تا که شعری بردل آدم ز نو انشــا کند

یا دهد بال تخیــل بهر پروازی به عرش               در حقیقت یار حق را با  ید و بیضـا کند

بارش باران شـود برکشتـزار ایده‌ها                    در ترنّم چشمه گردد عاقبـت دریا کند

پر ز حکمت‌ها شود با عشق خود بی‌انتها               مشرف الدّین یا که حافظ مثل مولانا کند

خنده آرد بر لبان مردی از آیات نور                    تاعبایــی هدیه داده شعروی ا مضا کنـد      

  «حیرتی» چون شمع ره سوسو کند درراه عشق      همچو اکسیری خزف را لو لو رخشا کند                                                                                               حاتم نوروزی (حیرت

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد