شعر و ادب

                                      شعر و ادب

به نام خداوند شعـــر و ادب                که از نامش انسان شود با طرب

خداوند بیشــــه خداوند آب               پریشان دلان را دهد صبر و تاب

فرحبخش دلها کریم و نعیم               سمیع وادیب ولطیف  وعظیم

گزیده به هر شی مقام و مکان            نشانده یکایک به اسم و نشـــان

و آبستنش می کنــد خاک را                به گــردش در آورده افلاک را

زمین و زمان تشنه ی  عشق او          همـــه ماســـوا در ید مشـــق او

معلّـــم بود بر همه خلقتش            بشـر والــــه از قدرت و همّتـــش