غزل جان میدهند

دورشمع عمر خود پروانه ها جان میدهند

بوسه ای بر جان ستان خود بایمان میدهند

بهر پروازی بدنیای پر از عشق و حضور

یبقی وجه ربّک هستی بمیزان میدهند

کوزه تا خالی شودکوبد زمینش کوزه گر

کوزه ها اعضای خودرابهر قربان میدهند

ورطه طوفان چوکشتی را بلرزاند به آب

لاجرم دل را به امواجی خروشان میدهند

قطره های ابر رحمت نازل از دریای جود

بر وجود آدمی عشـــــق فراوان میدهند

پر زنان لبیک گو چون روح ما روح القدس

با دوصد شور و شعف دفتر به رحمان میدهند

چشم رحمت بر درش دارد تمام بندگان

مانده حیرت با امیدی جان به جانان میدهند.

                                حاتم نوروزی (حیرت)

رمضان

ماه صیام

انسان همه سرمست تولای صیام است 

حیران شده  عالم   به  تماشای صیام است 

تکمیل شده  دین همه از شارع   خاتم 

اسطوره  ما  صبر و شکیبای  صیام است 

شوریده  دلان  دیده   براه  مه  فرقان 

در شوروشعف از  قد  وبالای صیام است 

راحم  زده  درگاه  کرامت  بگلستان 

با عشق محمد (ص) ز تجلّای صیام است 

احسن  بطراوت به  ترنم در  این ماه 

دریا همه شرمنده  ز دریای  صیام  است 

گل بوته توبه و   خطاپوشی    یزدان 

پر گل شده از خلق دل آرای  صیام  است 

جبریل و مکائیل و سرافیل و ملائک 

مست از قدح و مهر مصفای صیام است 

این رحمت ما از گذری تا به قیامت 

با نور محمد همه شبهـــــای صیام است 

از ابر تهجّـــــد بچکد قــــطره شبنم 

بر بوته زهد از مدد افزای صیــام است 

پیرا یه کند تا که بنــــورش دل مؤمن 

مجنون رخ و دلبر و مولای صیام است 

احیا شود  انسان  بدل از   بارش رحمت 

از برگ  گل ایزد و شبهای  صیام  است 

روشـــــن بنما تو دل حیرت را خدا را 

امیــــــّد بتو باغ دعا  های   صیام است 

                  حاتم نوروزی (حیرت )

غزل مادر

   غزل 

گل واژه خلقت جهانی  مادر

                             آرام دل وروح  روانی   مادر

تومهریه  فاطمه  دریا هستی

                             از ساحل من به بیکرانی مادر

عمری زده ای رشته دل را پیوند

                            بر قامت  سرو مهربانی  مادر

در کوچه  باغ  غزلم  می گفتم

                              ای اسوٌه  شعر  آسمانی  مادر

در شهر دلم تو اسم اعظم هستی

                              درذکر منی و جاودانی  مادر

در دشت تمام جستجویم هستی

                         تسکین  دلی   وجان فشانی  مادر

دائم تو کنی مفرح ذات درون

                          بر حیرت خسته سایه بانی  مادر

                                       حاتم نوروزی (حیرت)

                                      تاریخ 1385/5/4

خسرو قربانی

                       توسن عشق 

درشعرم اگرمن به تو پرداخته ام

خواهم به تو گویم که چه دل باخته ام

در نغمه دیوانگی مرغ شبــاهنـــگ

چون زمزمه مبهـم یـــک فاختــه  ام

در یاد تو پر تپـش تــرین  فــریادم

ای خوب ؛ تـو را اگر چه نشـــاخته ام

با توسن عشقت ، صنم شهر آشــوب

بی خود شده تا مرز جنون  تــاخته ام

من غوطه ورم در شب تنهـایی عشـق

افکار غریبـی به ســـر انــداختـــه ام

در بـرزخ تنهـایی خــود ، سوختــه ام

با سختی فقـدان تو ، من ســـاخته ا م

عیب از من خالـی از هنر بود( غریب)

در شعرم اگر ، قافیـــه را باختــــه ام 

                            خسرو قربانی ( غریب)