بیکرانه

ساحل بیکرانه

صدای هر طپش دل  ترانه   میماند              غمم   به  ساحل  بیکرانه  میماند

بخرمن  غم  من  با طلوع   گلرویت            شرار  شعله   آتش  زبانه   میماند

بسیم تار دلم نغمه های موسیقی است           به باغ خاطره ام  جاودانه  میماند

سبد  سبد  گل شادی  بکاسه  چشمت           مرا بجشن و سرور  شبانه میماند

بیاد   تو    می نابم    صداقتی    آرد           که بر سمند توهّم  تازیانه  میماند

کنی بزیر لبانت جه صحبتی  مهوش           شبیه   زمزمه   کودکانه   میماند

بعشق تو من حیرت شدم فسون گلرخ   ­­       جهان ز دیده من باده خانه میماند

حاتم نوروزی(حیرت)

اصلاحی25/9/1383

معلم

ناب معلم

در دایـره کون و مکـان  ناب معلّم         بر ما شـده سر فـصل و سر باب معلّم

از بارقه عـلم ازل   گـشته  جدا تا           نوری  بدهد  نور    جهانتاب    معلّم

در روئیت عشق ازلی حـیدر کرار          شد ساقی میـخانه    اصـحاب   معلّم

جاری همه جا چشمه علم علوی شد       از دانـش  دنیا    اولوا لا لـباب   معلّم

هر جا که دمـیده گلی  از عـلم لدنی         سرمست از آن عطرو  گـل ناب معلّم

زد جرعه ای ازعلم الهی به نیستان        از  مـیکده  حق  شده  سـیراب   معلّم

کودک بدماغش برسید عطر گل یاس        بنیان  تـشـیع  شد  و   خوشاب  معلّم

برداشتم از خرمن دانش من حیرت          خنده    بلـبام   آمد  و  شـاداب  معلّم

                                                               حاتم نوروزی (حیرت)